Gözlerinizin görmediğini düşünün, dünyanın bütün renklerinden tüm görsel güzelliklerinden yoksun olduğunuzu,
Kulaklarınızın duymadığını düşünün, hayranlıkla dinlediğiniz ve kendinizi motive ettiğiniz melodileri veya en sevdiklerinizin size sevgiyle kurdukları cümleleri algılayamadığınızı,
Konuşamadığınızı düşünün, kendinizi ifade edemediğinizi ve insanlarla iletişim kuramadığınızı,
Kollarınızın veya bacaklarınızın olmadığını veya tutmadığını düşünün, en basit ihtiyacınızda bile birilerine muhtaç olmak zorunda kaldığınızı...
Ve en önemlisi şu yazıyı okumak ve anlamak için bile size verilen en değerli hazineyi yani aklınızın sizden bağımsız olduğunu...
Bizler herhangi bir yerimizi incittiğimizde, geçici olarak kullanamadığımızda veya koltuk değneği tekerlekli sandalye gibi aparatlar kullanmak zorunda kaldığımızda bile kendimizi ne kadar kötü hissediyoruz ve hayattan o geçici süre boyunca ister istemez soyutlanıyoruz. Hayat boyunca bu durumu veya daha fazlasını yaşamayı düşünmek bile ürpertici,karanlık ve soğuk değil mi?
Fakat 75 milyonluk Türkiye nüfusunda 8,5 milyon engelli var (dünyada 8,5 milyon nüfusu bile olmayan onlarca ülke var!) ve yukarıda saydıklarım ve hatta sayamadıklarımdan en az biri ile yaşıyor. Belki talihsiz bir kazayla, Belki vatan borcunu öderken basılan hain bir mayınla belki de tamamen doğuştan kim bilir...
3 Aralık Dünya Engelliler günü dolayısıyla bu gerçeği tüm blog okuyucuları ile paylaşmak istedim.
Onlar içimizde, fark edilmeyi bekliyorlar fakat acınarak değil saygı gösterilerek ! Kendi hayatımızı en azından onların önünde bir engel teşkil ettirmeden...
Ve unutmayalım engel, insanların düşüncesinde ise engellidir...
Güzel bir farkındalık yazısı olmuş.
YanıtlaSilÇok defa düşünmüştüm böyle bedende engelli olursam diye.En çok üzüleceğim konu insanların bana acıması olurdu.Benim için ayrı itina göstermeleri ve incelikli olmaları olurdu.Oysa ben herkese nasıl davranılıyorsa bana da öyle davranılmasını isterdim.
Sonra engelli arkadaşlarım ile tanıştığımda onların ne kadar sosyal,aktif,kendini yetiştiren,zihin ve ruh sağlıklarının bizden daha iyi olduğunu görünce asıl engelllilerin bizler olduğunu,düşünce çıtamızdaki o dar bakışı ve engelliliği gördüm.
görme engelli bir arkadaşımla alışverişe gittiğimde satın alacağı kıyafeti ona tarif eder ve dokundururken insanların ona bakışını ve onun bunu hissettiğini gördüm...
Keşke herkes senin kadar duyarlı olsa ve böyle düşünse..hep başkalarından beklemez biz de elimizi taşın altına koyardık..
farkındalıklarınla kal...
Rica ederim ben sadece onların bu özel günde hatırlanmasını sağlamak için yazdım.Bunu 1 kişiye bile hatırlatabildiysem kendimi amacıma ulaşmış sayıyorum...
YanıtlaSil